ॐ
கீதையில் சில சொற்றொடர்கள் -53
सुहृदं सर्व भूतानाम् | (अध्याय ५ - श्लोका २९)
ஸுஹ்ருதம் ஸர்வ பூதானாம் ... (அத்யாயம் 5 - ஶ்லோகம் 29)
Suhrudam Sarva Bhootaanaam ... (Chapter 5 - Shloka 29)
அர்தம் : நல்ல ஹ்ருதயம் ... ஹ்ருதயத்தில் நல்ல பாவனை கொண்டவன் .. அனைத்து ஜீவன்களைப் பற்றியும் ...
ஹ்ருத் .... ஹ்ருதயம் .. ஸுஹ்ருத் .... நல்ல ஹ்ருதயம் ... ஹ்ருதயம் லப் டப் என்று அடித்துக் கொண்டு , விரிந்து ரக்தத்தை வெளியே தள்ளி ஶரீரத்திற்குள் பாய்ச்சி , ஸுருங்கி ரக்தத்தை ஶரீரத்தில் இருந்து உள்ளிழுத்து , மநுஷ்யனின் கடைஸீ ஶ்வாஸம் வரை தொடர்ந்து கார்யத்தில் லயித்திருக்கும் ஒரு கருவிதான் . தஸைகளாலும் ரக்தக்குழாய்களாலும் செய்யப்பட்ட ஒரு கருவிதான் . நம் கை விரல் , கண் , குடல் ... போன்று ஶரீரத்தின் மற்ற பல உறுப்புக்களைப் போன்றதொரு உறுப்புதான் . ஸந்தேஹம் இல்லை . அதே ஸமயம் , உணர்ச்சிகளின் இருப்பிடம் என்றும் ரஹஸ்யங்களின் குஹை என்றும் கருதப் பட்டு வருகிறது . ஸர்வ ஸாமாந்யனுக்குப் புரியும் வகையில் ஒரு விளக்கம் இதற்கு உண்டு . நம் மனஸில் பயம் , குற்ற உணர்வு , கோபம் , லஜ்ஜை , காமம் போன்ற உணர்வுகள் எழும் போது ஹ்ருதயத் துடிப்பது வேகமாவதை கவனித்திருப்போம் . எனவே ஹ்ருதயம் உணர்ச்சிகளின் உறைவிடமாகக் கருதப் படுகிறது . ஸுஹ்ருத அதாவது நல்ல ஹ்ருதயம் என்பது இந்த ஸந்தர்பத்தில் சொல்லப் பட்டுள்ளது . நல்ல ஹ்ருதயம் கொண்டவன் . ஹ்ருதயத்தை ஸ்நேஹம் , கருணை , பொறுமை , க்ஷமா அதாவது மன்னிப்பு , போன்ற நல்ல உணர்வுகளால் நிரப்பியவன் .
இந்த சொற்றொடரில் ஸ்ரீ க்ருஷ்ணன் பரமாத்மனை வர்ணிக்கும் போது இந்தச் சொற்றொடரைப் பயன்படுத்துகிறான் . பகவான் அனைத்து ஜீவராஶிகளைப் பற்றியும் நல்ல பாவனைக் கொண்டவர் என்ற அர்தத்தில் இந்தச் சொற்றொடர் வருகிறது ... கீதையில் வேறொரு இடத்தில் பரமாத்மனை ஹ்ருத்ஸ்த என்கிறார் ஸ்ரீ க்ருஷ்ணன் . ஜீவன்களின் ஹ்ருதயத்தில் நிலைத்திருப்பவர் . ஹ்ருதயமே ஸ்ரீ பரமாத்மனின் வாஸஸ்தலம் . பகவானின் நிலையான வாஸ ஸ்தலம் என்றாலும் பல ஜன்மங்களில் ஶேகரித்த வாஸனைகளால் பிணைக்கப் பட்டிருக்கும் ஜீவனின் ஹ்ருதயம் ஸுஹ்ருதமாக இருப்பதில்லை . ஸுஹ்ருதமாக இருந்தாலும் ஸர்வ பூதானாம் .. அனைத்து ஜீவன்களைப் பற்றியும் ஸுஹ்ருதமாக இருப்பதில்லை ... ஸம்ஸாரக் கவர்ச்சியில் மயங்கி , காமம் , க்ரோதம் , எனது - உனது என்ற உணர்ச்சிகளில் தோய்ந்திருக்கும் நம் ஹ்ருதயம் நூறு ஶத விஹித ஸுஹ்ருதமாக இருப்பதில்லை .
லோகத்தில் நமக்குக் கிடைத்திருக்கும் வாழ்க்கை பரமாத்மனை நோக்கிய ப்ரயாணமாகவே கருதப் படுகிறது .. மெதுவாக ... மெதுவாக நம் ஹ்ருதயத்தை ஸுஹ்ருதமாக பரிணமிக்க வைப்பதே , மலர வைப்பதே நம் பூலோக வாழ்க்கையின் லக்ஷ்யம் . பாவனைகளை நல்ல பாவனைகளாக மாற்றுவதே ... கீழான பாவனைகளை அழித்து நல்ல பாவனைகளால் நம் ஹ்ருதயத்தை நிரப்புவதே ... நம் இஹ லோக வாழ்க்கையின் லக்ஷ்யம் . இன்று ஓரிரு நபர்களைப் பற்றியோ , ஒரு குடும்பத்தைப் பற்றியோ . ஒரு ஸமூஹத்தைப் பற்றியோ , ஒரு ஊர் அல்லது ப்ரதேஶம் அல்லது ஒரு தேஶம் பற்றியோ ஒரு மொழி அல்லது மதம் பற்றியோ ஸுஹ்ருதமாக இருக்கும் நம் ஹ்ருதயத்தை மெது மெதுவாக விஸ்தரித்து ஸர்வ பூத -- ஸுஹ்ருதமாக மாற்றுவதே நம் லக்ஷ்யம் .. இதுவே நாம் பகவானுக்கு எவ்வளவு ஸமீபம் வந்தடைந்திருக்கிறோம் என்பதற்கான அளவுகோல் .....
ஹ்ருத் .... ஹ்ருதயம் .. ஸுஹ்ருத் .... நல்ல ஹ்ருதயம் ... ஹ்ருதயம் லப் டப் என்று அடித்துக் கொண்டு , விரிந்து ரக்தத்தை வெளியே தள்ளி ஶரீரத்திற்குள் பாய்ச்சி , ஸுருங்கி ரக்தத்தை ஶரீரத்தில் இருந்து உள்ளிழுத்து , மநுஷ்யனின் கடைஸீ ஶ்வாஸம் வரை தொடர்ந்து கார்யத்தில் லயித்திருக்கும் ஒரு கருவிதான் . தஸைகளாலும் ரக்தக்குழாய்களாலும் செய்யப்பட்ட ஒரு கருவிதான் . நம் கை விரல் , கண் , குடல் ... போன்று ஶரீரத்தின் மற்ற பல உறுப்புக்களைப் போன்றதொரு உறுப்புதான் . ஸந்தேஹம் இல்லை . அதே ஸமயம் , உணர்ச்சிகளின் இருப்பிடம் என்றும் ரஹஸ்யங்களின் குஹை என்றும் கருதப் பட்டு வருகிறது . ஸர்வ ஸாமாந்யனுக்குப் புரியும் வகையில் ஒரு விளக்கம் இதற்கு உண்டு . நம் மனஸில் பயம் , குற்ற உணர்வு , கோபம் , லஜ்ஜை , காமம் போன்ற உணர்வுகள் எழும் போது ஹ்ருதயத் துடிப்பது வேகமாவதை கவனித்திருப்போம் . எனவே ஹ்ருதயம் உணர்ச்சிகளின் உறைவிடமாகக் கருதப் படுகிறது . ஸுஹ்ருத அதாவது நல்ல ஹ்ருதயம் என்பது இந்த ஸந்தர்பத்தில் சொல்லப் பட்டுள்ளது . நல்ல ஹ்ருதயம் கொண்டவன் . ஹ்ருதயத்தை ஸ்நேஹம் , கருணை , பொறுமை , க்ஷமா அதாவது மன்னிப்பு , போன்ற நல்ல உணர்வுகளால் நிரப்பியவன் .
இந்த சொற்றொடரில் ஸ்ரீ க்ருஷ்ணன் பரமாத்மனை வர்ணிக்கும் போது இந்தச் சொற்றொடரைப் பயன்படுத்துகிறான் . பகவான் அனைத்து ஜீவராஶிகளைப் பற்றியும் நல்ல பாவனைக் கொண்டவர் என்ற அர்தத்தில் இந்தச் சொற்றொடர் வருகிறது ... கீதையில் வேறொரு இடத்தில் பரமாத்மனை ஹ்ருத்ஸ்த என்கிறார் ஸ்ரீ க்ருஷ்ணன் . ஜீவன்களின் ஹ்ருதயத்தில் நிலைத்திருப்பவர் . ஹ்ருதயமே ஸ்ரீ பரமாத்மனின் வாஸஸ்தலம் . பகவானின் நிலையான வாஸ ஸ்தலம் என்றாலும் பல ஜன்மங்களில் ஶேகரித்த வாஸனைகளால் பிணைக்கப் பட்டிருக்கும் ஜீவனின் ஹ்ருதயம் ஸுஹ்ருதமாக இருப்பதில்லை . ஸுஹ்ருதமாக இருந்தாலும் ஸர்வ பூதானாம் .. அனைத்து ஜீவன்களைப் பற்றியும் ஸுஹ்ருதமாக இருப்பதில்லை ... ஸம்ஸாரக் கவர்ச்சியில் மயங்கி , காமம் , க்ரோதம் , எனது - உனது என்ற உணர்ச்சிகளில் தோய்ந்திருக்கும் நம் ஹ்ருதயம் நூறு ஶத விஹித ஸுஹ்ருதமாக இருப்பதில்லை .
லோகத்தில் நமக்குக் கிடைத்திருக்கும் வாழ்க்கை பரமாத்மனை நோக்கிய ப்ரயாணமாகவே கருதப் படுகிறது .. மெதுவாக ... மெதுவாக நம் ஹ்ருதயத்தை ஸுஹ்ருதமாக பரிணமிக்க வைப்பதே , மலர வைப்பதே நம் பூலோக வாழ்க்கையின் லக்ஷ்யம் . பாவனைகளை நல்ல பாவனைகளாக மாற்றுவதே ... கீழான பாவனைகளை அழித்து நல்ல பாவனைகளால் நம் ஹ்ருதயத்தை நிரப்புவதே ... நம் இஹ லோக வாழ்க்கையின் லக்ஷ்யம் . இன்று ஓரிரு நபர்களைப் பற்றியோ , ஒரு குடும்பத்தைப் பற்றியோ . ஒரு ஸமூஹத்தைப் பற்றியோ , ஒரு ஊர் அல்லது ப்ரதேஶம் அல்லது ஒரு தேஶம் பற்றியோ ஒரு மொழி அல்லது மதம் பற்றியோ ஸுஹ்ருதமாக இருக்கும் நம் ஹ்ருதயத்தை மெது மெதுவாக விஸ்தரித்து ஸர்வ பூத -- ஸுஹ்ருதமாக மாற்றுவதே நம் லக்ஷ்யம் .. இதுவே நாம் பகவானுக்கு எவ்வளவு ஸமீபம் வந்தடைந்திருக்கிறோம் என்பதற்கான அளவுகோல் .....
Comments
Post a Comment